Suïcidepreventie

Het huidige programma Suïcidepreventie 2023-2025, bouwt voort op de geleerde lessen uit het vorige onderzoeksprogramma Suïcidepreventie 2017-2019. In dit programma stond de ontwikkeling van kennis centraal: kennis die bijdraagt aan de vermindering van het aantal zelfdodingen. Lees meer over de behaalde resultaten van de projecten Suicidepreventie die in 2019 zijn afgerond. In het vervolgprogramma 2023-2025, staat de toepassing van bestaande kennis en data centraal. Het doel is de ontwikkeling van Kennisnetwerken in de zorg/ ggz en in het sociaal domein. Hiermee sluiten we aan bij de Derde Landelijke Agenda Suïcidepreventie en de Tweede onderzoeksagenda Suïcidepreventie.

Met input vanuit experts uit het werkveld middels interviews, een bijeenkomst en de evaluatie van ons onderzoeksprogramma Suïcidepreventie, is er een tweede onderzoeksagenda suïcidepreventie opgesteld. Deze sluit aan op de doelstellingen van de Landelijke Agenda Suïcidepreventie 2021-2025. Een prioriteit van de onderzoeksagenda is dat de opgedane kennis ook daadwerkelijk in de praktijk geïmplementeerd moet worden. Daarnaast is het belangrijk om te focussen op jongeren en mannen van middelbare leeftijd als het aankomt op suïcidepreventie.

Uit de onderzoeksagenda blijkt dat er nog stappen te zetten zijn bij de groep sociaal kwetsbare jongeren op het gebied van suïcidepreventie. Jongeren die een poging tot suïcide doen, hebben vaak behoefte aan contact en nabijheid. Jongeren vinden het belangrijk dat zorgverleners geen veroordeling uitspreken over zelfverwonding of suïcidaal gedrag. Ze verlangen juist naar begrip: wat is er met jou gebeurd waardoor je zo wanhopig bent? Dat blijkt uit het onderzoek 'Als suïcide en suïcidale uitingen je dag kleuren: wat doet dat dan met jou en mij?'

Het is belangrijk dat er meer onderzoek plaatsvindt naar wat mannen van 40-70 jaar tot wanhoop drijft dat zij geen andere uitweg meer zien dan suïcide. Nabestaanden geven aan dat zij het in veel gevallen niet zagen aankomen, terwijl bij bestudering van de specifieke casus er achteraf wel aanwijzingen zijn die beter geduid hadden kunnen worden en mogelijk aanleiding hadden kunnen zijn voor behandeling.

Als fellow van het Onderzoekprogramma ggz deed Derek de Beurs jarenlang onderzoek naar suïcidepreventie. Hij koos voor de netwerkbenadering: de interactie tussen observeerbare symptomen. Het begrijpen van de interactie van symptomen biedt een ander perspectief op het ontstaan en ontwikkelen van suïcidaliteit. In zijn videoportret vertelt hij dat veel factoren samenhangen met suïcidale gedachten en die zich ontwikkelen in een ingewikkelde samenhang met de tijd.