Blog 5: ‘Zo-Dichtbij versterkt onze intake’

‘Het doel van onze intakes is om een nieuwe cliënt volledig in kaart te brengen. Iemand is bijvoorbeeld doorverwezen omdat hij of zij twee keer per dag hulp nodig heeft bij Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen (ADL), zoals douchen en aan- of uitkleden. Tijdens een intake kijken wij nog verder: hoe gaat het met iemands mobiliteit, voeding, geheugen, is er mantelzorg? Onze intake geeft het antwoord op de vraag: op welke gebieden kunnen wij ondersteuning bieden?’

‘Zo-Dichtbij leerde ik zelf begin 2020 kennen, toen ik samen met twee andere wijkverpleegkundigen en drie casemanagers een werkgroep vormde. Wally Keijzer wilde weten hoe onze intake werkt. Onze input heeft ze vervolgens gebruikt om Zo-Dichtbij verder te ontwikkelen. Het handige van Zo-Dichtbij is dat cliënten vóór de intake al een vragenlijst invullen die verder gaat dan de basisinformatie die we krijgen van de huisarts of het ziekenhuis. Is iemand door zijn familie aangemeld, dan kennen wij zelfs iemands medische voorgeschiedenis niet. Dan is het heel fijn als cliënten vooraf de vragenlijst hebben ingevuld. Tijdens onze intakegesprek kunnen we dan dieper op dingen ingaan. Dat is heel waardevol.’

‘Een voorbeeld van een vraag die ik echt een aanvulling vind, is deze: “Heeft u de afgelopen drie maanden iets ingrijpends meegemaakt?” Als daar “ja” staat, kan ik daar tijdens de intake op doorvragen. Verder staan er vragen in over welbevinden, over hoe de cliënt zich de afgelopen drie dagen heeft gevoeld (verdrietig, onrustig, angstig) of plezier heeft beleefd en af en toe leuke dingen doet. Deze gespreksonderwerpen geven meer verdieping en zouden misschien niet direct aan bod zijn gekomen bij een eerste kennismaking met de cliënt. Ook komt eigen regie aan bod: “Hoe staat het met uw vermogen om beslissingen te nemen over dagelijkse bezigheden?” Als dat verslechterd is in de afgelopen drie maanden, dan wil ik graag weten waar dat aan ligt, wat er bij de cliënt veranderd is op dat vlak.

‘Wat ik ook prettig vind, is dat cliënten het aantal uren mantelzorg invullen dat ze per week ontvangen. Bij sommigen staat er “12 uur”. Dat is heel hoog, en dat roept dan meteen de vraag op hoe het staat met de belasting van de mantelzorger, want de balans tussen draagkracht en draaglast willen we in de gaten houden. Zo geeft het aantal uren mantelzorg een extra dimensie aan de intake.’

‘Wally Keijzer is super gemotiveerd om van Zo-Dichtbij een succes te maken. Zij hamert er vanaf het begin op dat Zo-Dichtbij werkbaar moet zijn voor ons als wijkverpleegkundigen. Wij als gebruikers van Zo-Dichtbij moeten aangeven wat we graag aangepast en verbeterd zien. Haar bereidheid om het aan te laten sluiten op de dagelijkse praktijk is enorm en dat vind ik heel goed.

‘Uiteraard zien wij in dit prille stadium verbeterpunten. Sommige mensen vergeten op het knopje te klikken dat de vragenlijst aan Pieter van Foreest koppelt. Dat wordt straks met een automatische uitnodiging rechtgetrokken. Een uitdaging is dat veel 80-plussers niet zo digivaardig zijn dat ze zelf een profiel kunnen aanmaken. Bij hen is het vaak de mantelzorger die de lijst invult – maar dat is wel een extra belasting. Verder is de vragenlijst vrij breed en algemeen, terwijl sommige cliënten specifieker willen zijn.

‘Sommige collega’s willen weten of Zo-Dichtbij op termijn onze eigen intake gaat vervangen. Nee hoor, Zo-Dichtbij is een aanvulling, geen vervanging. Het persoonlijke contact met klant en mantelzorger wordt door alle zorgverleners als heel waardevol betiteld, dus Zo-Dichtbij wordt niet ingezet om de intakes en evaluaties te vervangen. Zo-Dichtbij is een hulpmiddel om zoveel mogelijk informatie van de cliënt op te halen in de kortst mogelijke tijd, zodat de zorgverleners bij het persoonlijke gesprek met een cliënt goed beslagen ten ijs komen. Het versterkt onze intake.’

‘Juist omdat het zo’n mooi hulpmiddel is, spoor ik collega’s aan om Zo-Dichtbij zelf te gaan ervaren. Ik vind het heel prettig om al iets te weten van de cliënt voordat ik bij de cliënt thuis zit. Heel handig zijn de metertjes die aangeven hoe een cliënt op bepaalde domeinen scoort. Als iemands pijnmetertje in het rood schiet, moeten wij in actie komen. En is iemand de afgelopen maand meer dan twee keer gevallen, dan zien we dat terug in de score op valrisico. Het is fijn dat wij snel kunnen zien binnen welke domeinen actie nodig is.

‘Een bijkomend effect is dat mensen zélf zien hoe ze ervoor staan. Een rode score op bijvoorbeeld “stabiliteit gezondheid” of “cognitie” kan confronterend zijn, maar het is wel een eye-opener. Ook als iemand rood of oranje scoort op eenzaamheid of depressiviteit, dan kunnen we daarop doorvragen. Dat zijn geen onderwerpen die iemand in een eerste gesprek uit zichzelf op tafel legt. Zo-Dichtbij helpt daarbij.’