Marjolein Burger-Poels: idealiter voelen óók mannen verantwoordelijkheid voor anticonceptie
Als je profielwerkstuk over vrouwenbesnijdenis gaat, kun je concluderen dat je je er al op de middelbare school van bewust was. En nu, vanwege haar loopbaan waar thema’s als seksuele gezondheid, abortus(wetgeving), prostitutiebeleid en preconceptiezorg centraal staan, beseft ze het des te meer: het maakt uit waar je wieg staat. Wat betreft kansen. Wat betreft vrijheden. Wat betreft ongelijkheid. ‘Sociale verloskunde is waar mijn onderzoekshart sneller van gaat kloppen,’ begint Marjolein enthousiast. Dus toen ik de subsidieoproep van ZonMw zag, heb ik direct de subsidieaanvraag geschreven. Dit onderzoek vormt een interessante verbinding tussen seksualiteit en geboortezorg.’
Kans op een goede start
Marjolein: ‘Ons project richt zich op de vraag waarom het zo is dat Almere, vergeleken met landelijke cijfers, relatief meer tienerzwangerschappen en abortussen telt. Maar vooral ook: wat kunnen we op het gebied van preventie doen om die cijfers een halt toe te roepen? Zo hopen we tot een integrale lokale aanpak te komen waarin toekomstige (kwetsbare) ouders zo goed mogelijk worden geïnformeerd, ondersteund en empowered bij het maken van verantwoorde en gezonde reproductieve keuzes. Hierdoor hebben meer (aanstaande) ouders en kinderen in Almere een kans op een goede start.’
Het blijft toch koffiedik kijken
Rianne Kleijn, ook uit het KOOZ-netwerk, richt zich op degenen waar de zwangerschap al een feit is, ‘maar,’ zoals ze zelf zegt, ‘het project van Marjolein focust op de fase vóór een onbedoelde zwangerschap: de preventie ervan. Ik ben heel benieuwd hoe ze dat gaat aanpakken.’ ‘Preventie blijft natuurlijk moeilijk,’ zegt Marjolein hierover. ‘Op individueel niveau is het toch koffiedik kijken. En voor de hele doelgroep kun je niet echt hard maken wat het oplevert, welke besparingen je maakt. We doen praktijkgericht onderzoek naar het perspectief van de doelgroep en professionals. Ook professionals denken dat preventie het belangrijkst is om op in te zetten. Dus onderzoeken we onder andere hoe we hen kunnen ondersteunen bij het bespreekbaar maken van het onderwerp met cliënten. Anderzijds richten we ons op de doelgroep: tienermeiden en vrouwen die een onbedoelde zwangerschap hebben gehad. “Hoe heb je deze periode ervaren en wat had je achteraf aan ondersteuning nodig gehad?” vragen we. Die ervaringen gebruiken we voor interventies en om de voorlichting op scholen te verbeteren.’
Anticonceptie blijft een vrouwending
‘En nee, we zijn de jongens niet vergeten,’ vervolgt Marjolein. ‘Want ook hun perspectief is een belangrijk element. Vandaar dat we nu een mannelijke stagiair zoeken, want we denken dat het beter werkt als een man dat deel van de doelgroep aanspreekt. Het gevoel ook verantwoordelijk te zijn in het geval van een onbedoelde zwangerschap, begint namelijk met het betrekken van de tienerjongens. Want een beetje gechargeerd gezegd: op dit moment zijn we als maatschappij blij als ze bij seksuele voorlichting nog opletten bij het onderwerp condooms, maar de rest van anticonceptie blijft een vrouwending. Dat mag wel veranderen wat mij betreft. Idealiter voelen we anticonceptie als een gedeelde verantwoordelijkheid. Maar goed, daarmee leg ik de lat voor dit onderzoek misschien wat te hoog,’ lacht Marjolein.
De kunst van het onderzoeken
Haar enthousiasme doorklinkt in elk woord als ze over haar werk als onderzoeker praat. Daarom is het antwoord op de vraag wat ze ooit nog hoopt te doen zo verrassend. ‘Portretten schilderen van vrouwen die een onbedoelde zwangerschap hebben meegemaakt. Als kunstenares zou ik graag het verhaal van deze doelgroep ook eens op een andere manier willen vertellen.Dus lijkt het me ontzettend gaaf om een keer een serie portretten van tienermoeders te maken en een expositie te houden. Wie weet, komt het ooit op mijn pad…’
Ik geef het stokje door aan…
Geboeid door de kunst is Marjolein benieuwd naar een specifiek deel van Geertje Postma’s onderzoek. ‘Hoe is zij op het idee gekomen om video’s, die door de jongere doelgroep zelf worden gemaakt, als voorlichtingsmateriaal in te zetten? Op die manier de doelgroep betrekken levert vast verrassende dingen op!’