Groeien in ouder worden
Nationaal Programma Ouderenzorg (NPO)
Opdrachtgever van het NPO was het ministerie van VWS. Het programma ontwikkelde zich onder regio van ZonMw, en kent vele eigenaars en opbrengsten. Zo werkten meer dan 650 partijen met elkaar samen in regionale netwerken. En haakten vele ouderen aan om hun stempel te drukken op keuzes voor nu en in de toekomst.
Een belangrijke opbrengst is de verschuiving in het denken over ouder worden. Over het mooie ervan. En over wat het vraagt om beter oud te worden. Van onszelf, van elkaar, van de zorg, van de financiers en van de overheid.
Groeien in ouder worden gaat over de ontdekkingstocht van het programma. Betrokkenen bij het NPO geven een inkijkje. En ouderen zelf vertellen op indringende wijze hoe zij hun levenslijn zien doorlopen.
Download het boekje 'Groeien in ouder worden'
Een greep uit het boekje
Interview met Mink
Weduwe en oud-verpleegkundige. Kan vanwege een gedeeltelijke dwarslaesie moeilijk lopen. Woont in een woonzorgcentrum, met zo min mogelijk zorg, en zit in de cliëntenraad. ‘Het leven goed leven, dat is waar het om draait.
‘Toen mijn man overleed, gaf hij mij een opdracht mee. Mink, zei hij, doe wat je zelf goed lijkt om te doen, want dat heeft heel ons leven goed uitgepakt. Dat heb ik gedaan; het geeft me een groot gevoel van eigenwaarde. Zonder opdracht aan jezelf is er immers geen voldoening. Er is dan niks meer wat je boeit of hecht. Ik leef met allerlei opdrachten aan mezelf: goed voor mijn gezondheid zorgen. Niet afhankelijk zijn. Anderen helpen waar het kan. En vooral: genieten. De oorlog, de sluiting van de mijnen, levens die daardoor ontwricht raakten... Het heeft me geleerd om tevreden te zijn met wat ik heb, ook al is dat minder dan wat ik daarvoor aan mogelijkheden had. Dat geldt zeker in deze levensfase.'
Interview met Dick
Dick Blanquiere zat in het bedrijfsleven en werd later pottenbakker. In zijn atelier geeft hij nog steeds les.
‘Oud worden is niet voor watjes. Lichamelijk wordt het minder, maar er komt wel wijsheid bij. In mijn hart ben ik een zeeman: aan wal altijd die drang naar het water, en op zee al snel dat verlangen naar huis. Het is het dualisme in me, terwijl het leven ook vraagt om harmonie. Om focus. Om niet alles tegelijk te willen, omdat je anders nergens komt. Misschien is dat wat ik hoop achter te laten in het leven van de mensen die bij mij pottenbakken: blijf bij je vorm. Verlies jezelf niet in alle mogelijkheden, maar maak een keuze: is dit wat ik wil? Dat heeft veel gesprekken over het leven losgemaakt. Hun dankbaarheid daarvoor raakt me. Het ontroert me dat ik in hun leven misschien even van betekenis heb kunnen zijn.’
Colofon
Redactie: Cecile Vossen, Marc van Bijsterveldt
Eindredactie: ZonMw met medewerking van Marc van Bijsterveldt
Fotografie: Ringel Goslinga