Multidisciplinaire aanpak lijkt effectief bij aanpak van kindermishandeling
De Resolutions Approach is een oplossingsgerichte aanpak van kindermishandeling (ontwikkeld door Susie Essex) waarbij gezinnen, hun sociale netwerk en hulpverleners samenwerken zodat kinderen veilig kunnen opgroeien. De kern van de aanpak is het inzetten van een beeldverhaal en het sociale netwerk. Hiermee wordt de geheimhouding over het huiselijk geweld doorbroken.
De aanpak is met name geschikt in situaties waarbij sprake is van ontkenning van kindermishandeling. De ouders hoeven geen schuld te ‘bekennen’, maar de aanpak focust zich op het nu en toekomstig veiligstellen van het kind.
Gunstige uitkomst behandelmethode
De eerste resultaten wijzen dus op een gunstige uitkomst van de behandelmethode. Voornamelijk frequente, per gezin geïndividualiseerde metingen, en informatie uit kwalitatieve interviews laten dit beeld zien. De follow-up metingen worden nog gedaan en zullen meegenomen worden in het vervolgonderzoek.
Meer openheid en weinig sociaal-emotionele problemen
Dit onderzoek heeft een paar belangrijke inzichten opgeleverd. Ten eerste laten kwalitatieve interviews zien dat er in de gezinnen meer open wordt gesproken over kindermishandeling en onveiligheid. Daarnaast worden er – na inzet van de methode - over het algemeen weinig sociaal-emotionele problemen bij kinderen gerapporteerd. Verder lijken in alle gezinnen de stappen van Resolutions Approach protocol, behalve het rollenspel-onderdeel, goed geïmplementeerd te zijn.
Het onderzoek
In het onderzoek is de effectiviteit van de Resolutions Approach-methode onderzocht bij gezinnen met kinderen tussen 8 en 18 jaar oud. Hiervoor is een N=1-onderzoek gedaan, met geïndividualiseerde metingen en kwalitatieve interviews. Voor, regelmatig tijdens, en na de behandeling is bij ouders en kinderen informatie verzameld over de veiligheid in het gezin, posttraumatische stressklachten, emotionele en gedragsproblemen bij het kind, opvoedingsstress bij de ouders en de band tussen ouders en kind. Na de behandeling is bij gezinsleden informatie verzameld middels een kwalitatief interview. Kinderen hebben ten opzichte van de ouders minder deelgenomen aan het onderzoek en interventie. Dit is deels te verklaren doordat kinderen hiervoor ouderlijke toestemming nodig hebben.