Therapietrouw als vorm van zelfregulatie: een gecontroleerde studie naar de invloed van arts-patient communicatie op de therapietrouw van hypertensiepatienten.

Therapie-ontrouw is een verschijnsel dat vaak voorkomt en belangrijke gevolgen kan hebben voor de gezondheid van de patient en het daarmee samenhangende gebruik van de medische zorg. Veelal wordt verondersteld dat onwil en onkunde van de patient de voornaamste oorzaken van therapie-ontrouw zijn, maar daarvoor is tot dusver weinig bewijs. In de huidige studie wordt een alternatieve verklaring onderzocht waarin principes van de zelfregulatietheorie centraal staan. Het uitgangspunt van deze theorie is dat patienten zelf verantwoordelijk zijn voor therapietrouw maar in het uitoefenen van die verantwoordelijkheid soms worden belemmerd door routinematige gedragspatronen of impliciete ideeen over de aard van hun aandoening. Dit impliceert dat artsen de therapietrouw van patienten kunnen verhogen als ze meer rekening houden met de ideeen die patienten hebben over hun ziekte en explicieter ingaan op de belemmeringen die patienten ervaren. Deze veronderstellingen worden onderzocht in een gecontroleerde studie bij 130 hypertensiepatienten.