In de gemeente Den Haag worden diverse inspanningen geleverd om vergunninghouders te bemiddelen naar werk. Belangrijke instrumenten die de gemeente inzet zijn Matchmaking, Werkervaringsplaatsen en Vrijwilligerswerk. Met dit onderzoek wordt in kaart gebracht in hoeverre deze instrumenten leiden tot veranderingen in houding, kennis en vaardigheden bij zowel vergunninghouders als werkgevers.
Het project bestond uit een combinatie van effectiviteitsonderzoek en verklarend onderzoek. In de eerste fase is de Haagse aanpak om statushouders richting werk te begeleiden omschreven en de beleidstheorie achter deze aanpak opgesteld. In de tweede fase is een bestandsanalyse en kwalitatief onderzoek onder statushouders, werkgevers en professionals uitgevoerd. Het doel hierbij was zicht te krijgen op de uitstroom van statushouders naar werk, op de werkzame mechanismen in de begeleiding en daarbij behorende relevante contextfactoren.
Uit het onderzoek blijkt dat het enige tijd kan duren voordat inspanningen van gemeenten om statushouders naar werk te begeleiden zichtbaar worden. Verder komen verschillende aangrijpingspunten naar voren om de kans op arbeidsparticipatie te vergroten: 1) het bieden van maatwerk waarbij de wensen en (on)mogelijkheden van statushouders en werkgevers worden meegenomen, 2) het bieden van continuïteit in de begeleiding door het inzetten van regiehouders of casemanagement en 3) het geven van een centrale plek aan de werkgevers in de begeleiding van statushouders.
Het onderzoek heeft geresulteerd in een openbaar en toegankelijk onderzoeksrapport en een factsheet.
Eindrapport Effecten dienstverlening statushouders Den Haag
Tussenrapport werkwijze en beleidstheorie
Gemeente Den Haag, Regioplan en Vluchtelingenwerk Nederland.