Het beinvloeden van het hulpzoekgedrag van Turkse en Nederlandse ouders woonachtig in achterstandswijken

Doel van het project was de ontwikkeling en evaluatie van een interventie voor Nederlandse en Turkse moeders gericht op de vermindering van niet-efficiente huisartsconsulten voor kinderen t.e.m. 4 jaar. Met behulp van focusgroepsgesprekken zijn indicatoren ontwikkeld van niet-efficient huisartsbezoek. Op basis hiervan is in samenwerking met een expertpanel een interventie ontwikkeld. Deze interventie bestond uit 5 bijeenkomsten onder leiding van een migrantenvoorlichtster (Turkse moeders) of een praktijkondersteuner (Nederlandse moeders). Na een goed lopende testfase, bleek de interventie uiteindelijk toch niet realiseerbaar binnen het voorgesteld projectplan, planning en financiele mogelijkheden. In grote lijnen bleken er twee niet of moeilijk oplosbare problemen te zijn: enerzijds bij de inclusie van Nederlandse kinderen en hun moeders, anderzijds bij het participeren aan de interventie bij de allochtone, in dit geval Turkse, kinderen en hun moeders. Beide problemen hebben te maken met vermoedelijk onterechte uitgangspunten in het design van de studie. Daarnaast bleken er logistieke problemen die de uitvoering van het onderzoek nog extra bemoeilijkten. Wat betreft de Nederlandse kinderen was het belangrijkste probleem het volgende. De inclusie criteria in het onderzoeksvoorstel waren gebaseerd op een (verondersteld) onterecht te hoog aantal consulten voor Turkse kinderen. Een aantal van meer dan 3 contacten per jaar bleek niet praktisch realiseerbaar voor de Nederlandse kinderen. Wat betreft de Turkse kinderen was het belangrijskte probleem de daadwerkelijk medewerking verkrijgen van hun moeders. Ondanks aanvankelijke toezeggingen en herinneringen zelfs vlak voor de bijeenkomsten, kwamen de meesten niet opdagen. Gevraagd naar de redenen waarom moeders niet naar de bijeenkomsten kwamen, bleek dat kennelijk meer urgente of belangrijk geachte zaken goede voornemens doorkruisten. Met name het verlaten van onverwacht bezoek (veel voorkomend) wordt als hoogst onbeleefd ervaren.Gastvrijheid is uitermate belangrijk in vele niet-westerse culturen waaronder de Turkse. Dit betekent dus niet dat men de interventie niet belangrijk zou vinden, maar er was kennelijk geen gevoelen van urgentie. De meeste kinderen zijn niet ernstig ziek en het wordt niet als problematisch ervaren om naar de huisarts te gaan.