Mobiele menu

It's time to deplete glycogen: novel strategy to improve insulin sensitivity

Projectomschrijving

Zonder snack naar bed

Doordat we 's avonds vaak nog snacken, krijgt het lichaam nauwelijks meer rust. Verbetert de suikerhuishouding als je 's avonds niets meer eet? Leefstijlfactoren zoals te veel eten en te weinig bewegen spelen een belangrijke rol bij het ontstaan van diabetes type 2. Maar ook onze 24-uur cultuur helpt daarbij niet mee: we leven in een wereld waar voedsel voor veel mensen continu beschikbaar is, en waar we op onregelmatige tijden werken. Veel mensen eten tegenwoordig gedurende zo’n 15 uur per dag – inclusief het snacken in de avond. Hierdoor is het lichaam continu in een gevoede staat – terwijl ons lichaam eigenlijk is gebouwd om af te wisselen tussen periodes van gevoed en gevast zijn.

Langere tijd niet eten

In dit project gaat prof. Schrauwen (MUMC) met zijn team onderzoeken of het beperken van de voedselinname tot een periode van 10 uur (door vooral het avond-snacken te voorkomen), gunstige effecten kan hebben op de suikerhuishouding. De onderzoekers hadden aanwijzingen dat de wisselende hoeveelheid leverglycogeen een belangrijke rol speelt, die tot nu toe onderschat is. Als je langer niet eet, zou de hoeveelheid leverglycogeen afnemen, wat bok type 2 diabeten gunstig is voor de regulatie van de bloedsuikerspiegel.

Suikerhuishouding verbeterde

De onderzoekers zagen dat het eten van dezelfde hoeveelheid, maar tijdens minder uren per dag, de suikerhuishouding verbeterde. Dat wijst op een verbeterde insulinegevoeligheid, wat zorgt voor minder hoge bloedsuikers. Ook verbeterde de verhouding tussen de vetstofwisseling en suikerstofwisseling.

Deze eerste resultaten zijn dus positief. Echter, omdat het een klein onderzoek is, is het nog te vroeg om conclusie te trekken dat een langere periode niet eten ook echt de suikerhuishouding kan verbeteren. Meer onderzoek is daarom nodig om dit aan te tonen.

Verslagen


Samenvatting van de aanvraag

Leefstijlfactoren zoals te veel eten en te weinig bewegen spelen een belangrijke rol bij het ontstaan van type 2 diabetes. De laatste paar jaar wordt het echter steeds duidelijker dat ook onze 24-uur cultuur een groot risico op het ontstaan van diabetes met zich meebrengt: we leven in een wereld waar voedsel voor veel mensen continue beschikbaar is, en waar we op onregelmatige tijden werken. Veel mensen eten tegenwoordig dan ook gedurende zo'n 15 uur per dag - inclusief het snacken in de avond. Hierdoor is het lichaam continue in een gevoede staat - terwijl ons lichaam eigenlijk is gebouwd om af te wisselen tussen periodes van gevoed en gevast (zoals in de avond en nacht) zijn. Tijdens de (overnacht) gevaste situatie maakt ons lichaam gebruik van een voorraad suikers - glycogeen - die onder andere in de lever is opgeslagen. We willen nu gaan onderzoeken of het beperken van de voedselinname tot een periode van 10 uur (door vooral het avond snacken te voorkomen), gunstige effecten kan hebben op de suikerhuishouding. We denken dat een fluctuatie in leverglycogeen - deze zal meer afnemen als men langer niet eet - een belangrijke - en tot nu toe onderschatte rol speelt. Deze manier van denken, met de focus op leverglycogeen en de timing van voedsel is grotendeels nieuw in het veld en alleen eerder in proefdieren onderzocht. Het is zeer belangrijk om het onderliggende mechanisme in de mens te bestuderen, omdat het onze kijk op gezonde voeding enorm kan veranderen, in de zin dat de timing van voeding weleens net zo belangrijk kan zijn als samenstelling en hoeveelheid. Als dit inderdaad via het leverglycogeen werkt, biedt het ook nieuwe mogelijkheden om via geneesmiddelen, op bijvoorbeeld specifieke tijdstippen, aan te grijpen op het leverglycogeen metabolisme; gezien recente ontwikkelingen met anti-diabetes medicatie, zoals SGLT2 inhibitie, lijken deze mogelijkheden heel realistisch en nabij.

Kenmerken

Projectnummer:
459001013
Looptijd: 100%
Looptijd: 100 %
2018
2021
Onderdeel van programma:
Gerelateerde subsidieronde:
Projectleider en penvoerder:
Prof. dr. P.A.J. Schrauwen PhD
Verantwoordelijke organisatie:
Maastricht University Medical Centre+