Digitalisering multidisciplinair nazorgtraject bij laag belastbare patiënten na opname op de Intensive Care (IC)

In 2018 waren er in totaal ruim 77.000 Intensive Care (IC) opnames[1]. Jaarlijks overleven in Nederland ongeveer 40.000 mensen een opname op de IC[2]. Dit cijfer is gebaseerd op data voor de uitbraak van COVID-19. Hoewel de druk op de IC inmiddels is afgenomen hebben tot en met 8 juni 2020 in Nederland 2900 mensen op de IC verbleven met een COVID-19 infectie[3]. Opname op de IC vergt veel van het lichaam. Het boet dan ook zwaar in op ieder aspect van het menselijk leven. Een veel voorkomende aandoening is het Post Intensive Care Syndroom (PICS)[4,5]. Tot begin van 2020 werd er relatief weinig aandacht werd besteed aan PICS. Met de komst van SARS COVID-19 veranderde dit in rap tempo. Patiënten met COVID-19 verblijven in verhouding relatief lang op de IC en velen van hen kampen met een hoge mate van fysieke (lichamelijke) en psychische klachten waarvoor gepaste nazorg nodig is binnen verschillende domeinen van de gezondheidszorg [6]. De uitdaging is de opschaling van de zorg voor alle patiënten, maar vooral voor de laag belastbare patiëntengroepen waar hierboven over wordt gesproken. Wanneer iemand niet naar een revalidatiecentrum gaat en thuis aangewezen is voor hulp komt het een aantal lastige barrières tegen. Patiënten zijn laag belastbaar. Dit betekent dat naar een praktijk verplaatsen vaak niet mogelijk is. De medische zorg speelt in op de onzekerheid m.b.t. nazorg van een deel van deze groep patiënten. Langzaam maar zeker ontstaan er diverse nazorgpoli’s voor COVID-19 patiënten, maar daar vallen overige IC-overlevers niet onder. Er wordt niet duidelijk verwezen naar behandelcentra en patiënten moeten zelf maar uitzoeken waar zij zorg kunnen halen. Zorg op afstand van een multidisciplinair team zou hierbij een uitkomst kunnen zijn. De overheidsmaatregelen om verspreiding van het virus tegen te gaan zorgt, alsmede het voorlopig uitblijven van een vaccin, ervoor dat zorg op afstand en thuismonitoring van patiënten een vlucht heeft genomen. Ook wij zijn direct op kleine schaal gestart met het implementeren van beeldbellen via Pysitrack en het geven van online sportlessen via Zoom. Als eerstelijns fysiotherapiepraktijk hebben wij de samenwerking geïntensiveerd met diverse andere disciplines binnen de (para)medische gezondheidszorg om ervoor te zorgen dat wij onze zorg voor bovengenoemde groepen laag- belastbare patiënten kunnen aanbieden als team (fysiotherapie, oefentherapie, diëtiek, psychologie, coaching, voedingsexpertise op het gebied van medicamenteuze voeding). Met het bovengenoemde team hebben wij een programma ontwikkeld dat op maat aan te passen is naar de zorgvraag van de patiënt. Via beeldbellen, een online oefenprogramma (geheel in te richten naar de behandelbare grootheden van de patiënt) kunnen wij contact hebben met onze patiënten. De samenwerking met de app Smartabase [8] zorgt er op dit moment voor ervoor dat wij meetinstrumenten –vragenlijsten- van diverse disciplines veilig en meerdere malen per dag als dat nodig is, kunnen laten invullen door onze patiënten. Zorg op afstand is inmiddels niet meer weg te denken uit de praktijk. Daarnaast is telemonitoring een bewezen kosteneffectieve manier om patiënten in de gaten te kunnen houden. Een multidisciplinaire samenwerking in de eerstelijns én op afstand is innovatief omgaan met zorg zonder dat er wordt ingeboet op de kwaliteit. Door samen te werken met zowel behandelaars van verschillende disciplines (fysiotherapie, diëtiek, psychologie) en verwijzers (specialisten, huisartsen) is het voor zorginkopers interessant een dergelijke manier van revalideren op te nemen. De gehele dienstverlening moet verder gedigitaliseerd worden. Waarbij een communicatieplatform en telemonitoring centraal zullen staan.