De opleiding van artsen in opleiding tot specialist (aios) huisartsgeneeskunde vindt vooral plaats in de huisartsenpraktijk. Om het leren van de aios te bevorderen, krijgen ze frequent feedback van hun opleiders: de ervaren huisartsen. Op dit moment gebeurt dat, wereldwijd, aan de hand van 7 rollen zoals die gedefinieerd zijn voor de arts:
Het blijkt echter lastig om praktijksituaties onder te brengen bij die 7 rollen. Om die reden zijn voor de opleiding Entrustable Professional Activities (EPA’s) gedefinieerd. Dit zijn activiteiten die typisch zijn voor het handelen van de huisarts, waarop de opleider de aios feedback kan geven.
Dit project onderzocht hoe de EPA’s toegepast kunnen worden bij de formele beoordeling van aios en bekeek hoe haalbaar, betrouwbaar en valide het oordeel over de aios was met een dergelijk systeem.
Als een arts in opleiding tot specialist (aios) alle EPA’s van een vakgebied beheerst is hij/zij klaar voor het vak. Een belangrijk kenmerk van EPA’s is dat op grond hiervan de opleider beoordeelt in hoeverre hij/zij de aios een taak toevertrouwt zelfstandig veilig uit te voeren.
De context van het vakgebied van een medische vervolgopleiding en de opbouw van een medische vervolgopleiding hebben grote invloed op de implementatie van EPA’s in het curriculum van de medische vervolgopleiding en het gebruik van de EPA’s in de dagelijkse praktijk. Ontwikkelaars van onderwijsprogramma’s voor medische vervolgopleidingen moeten overdenken welke functies van EPA’s zij belangrijk vinden voor hun opleidingsprogramma, voordat zij aanpassingen doen aan het concept van de EPA’s voor een betekenisvolle implementatie van EPA’s in hun curriculum. EPA’s zijn echter niet de heilige graal voor het leren van aios, het veilig toevertrouwen van patiëntenzorg aan aios en voor het zelfstandig werken van aios. Opleidingssituaties met een veilige leeromgeving en een sterke wederzijdse vertrouwensrelatie tussen aios en opleider, zoals vaak wordt gezien in longitudinale stages, leveren een belangrijke bijdrage aan het leren en de beoordeling van aios. Longitudinale stages zouden de bijdrage van EPA’s aan leren en beoordelen van aios kunnen versterken. Implementatie van EPA’s in een medische vervolgopleiding zou daarom betekenisvoller kunnen worden als gebruik wordt gemaakt van longitudinale stages.
Het feit dat de onderzoeker op dit project ook aios was had een sterk positieve invloed op zowel de inhoudelijke input als de werving van deelnemers aan het project. De constructie waarbij de aios een jaar op en een jaar af onderzoek/ opleiding doet in deze levensfase (voor deze aios ook 2 keer verlofperiode) blijft complex qua planning, doorloop van de projecten/ publicaties en motivatie. De aanwezigheid van een goede onderzoeksondersteuner is hierbij zeer belangrijk.
Om de kwaliteit van de opleidingen tot huisarts en specialist ouderengeneeskunde te verbeteren, financieren we vanuit ons programma Huisartsgeneeskunde en Ouderengeneeskunde onderzoek van onderwijs. Dit project is één van die onderzoeken. De ontwikkelde kennis is relevant voor en toepasbaar in de opleidingen.
