Effectieve therapie voor Sjögren patiënten door slimme combinatie van bestaande en goedkope ontstekingsremmers.
In het UMC Utrecht is een klinische studie afgerond die effectiviteit heeft aangetoond van een combinatie van conventionele anti-reumatische middelen: Leflunomide en Hydroxychloroquine.
Bij actieve patiënten met het primaire syndroom van Sjögren (pSS) verbeterden diverse ziekteactiviteitmaten, inclusief droogte, moeheid en pijn. Van beide middelen afzonderlijk was eerder aangetoond dat het ontsteking remt in pSS patiënten, maar met onvoldoende klinisch resultaat. Om een aantal redenen werd gestart met het testen van de combinatie: de unieke en aanvullende ontstekingsremmende eigenschappen, de veiligheidsprofielen en de relatief lage kosten van beide bestaande geneesmiddelen.
Grotere placebo-gecontroleerde studies zijn nodig om effectiviteit en veiligheid te confirmeren, potentiele biomarkers voor response predictie te identificeren en kosteneffectiviteit te berekenen.
Het primair syndroom van Sjögren (pSS) wordt gekenmerkt door autoantistof productie door B-cellen. Toegenomen ontsteking in traan en speekselklieren leidt tot droogte van ogen en mond, naast invaliderende moeheid, spier en gewrichtspijn. De patiënten hebben een verhoogde kans op ontsteking in andere organen en in 5-10% van de patiënten ontstaat er een kwaadaardige aandoening van de lymfklieren, non-Hodgkin lymfoom. Er is tot nu toe geen afdoende behandeling voor pSS. Andere cellen in het afweersysteem van pSS patiënten liggen ten grondslag aan de activatie van B-cellen, te weten T-cellen en dendritische cellen. Anti-reumatische middelen die op deze cellen aangrijpen, Leflunomide en Hydroxychloroquine, zijn afzonderlijk getest maar met beperkte effectiviteit. In het UMC Utrecht zal de aankomende zomer een studie starten naar de effectiviteit van combinatie therapie. Het doel is betere remming van ziekteactiviteit te bereiken door samenwerkende ontstekingsmechanismen tegelijk te remmen.