Oral versus intravenous iron in IBD patients with anti-inflammatory therapy
Projectomschrijving
Oraal ijzer versus intraveneus ijzer bij IBD-patiënten met ontstekingsremmende therapie
Bloedarmoede door ijzertekort komt vaak voor bij patiënten met een ontstekingsziekte van de darmen (IBD), zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa. Bloedarmoede kan veel verschillende klachten veroorzaken en daarbij de kwaliteit van leven verminderen. IJzertekort bij patiënten met IBD kan zowel met ijzertabletten als met ijzerinfuus worden behandeld. De behandeling van ijzertekort bij patiënten met IBD is moeilijker dan bij gezonde mensen. Dit komt omdat onder bepaalde omstandigheden, ijzer moeilijker wordt opgenomen bij patiënten met IBD.
Onderzoek en verwachte uitkomsten
Deze studie onderzoekt bij IBD-patiënten met een milde tot matige actieve ziekte (met bloedarmoede), die ook medicijnen gebruiken welke het immuunsysteem remmen, of ijzertabletten even goed werken als ijzer via het intraveneus infuus: is dezelfde stijging van hemoglobine aanwezig na 12 weken. Indien wel, dan kan dit de kosten van ijzerbehandeling enorm verlagen.
Producten
Verslagen
Samenvatting van de aanvraag
Inflammatory bowel disease (IBD) is a chronic disease affecting 90,000 patients in the Netherlands. Anemia is the most common systemic complication in patients with IBD (up to 74% of patients) and iron deficiency is the most common cause, 45-57% of anemia patients (iron deficiency anemia, IDA). IDA has a significant impact on quality of life. Anemia due to reduced iron availability in IBD may be due to IDA or chronic disease anemia (ACD), or a combination of both. In IDA, hepcidin levels are low, which promotes iron absorption, and in ACD, hepcidine levels are high, resulting in low serum iron and high ferritin levels. Intravenous iron is the first treatment in persons with active disease and oral administration is advised in patients in remission. In patients with active disease taking immunosuppressants, data are lacking in patients with active disease regarding oral iron versus iv iron. Furthermore, studies show that immunosuppressant medication actually lowers the amount of hepcidin. Regarding the current recommended once daily dosing of oral iron (with probably less side effects than with a 3 times daily dose), and the decrease of hepcidin in patients on immunosuppressive medication, we hypothesize that patients with mild to moderate IBD activity on immunosuppressive medication, show the same level of Hb increase after 12 weeks after either oral or iv iron supplementation, while the price of oral iron supplementation is significantly lower. We want to set up a non-inferiority study for this purpose. The patient association is actively involved in the current protocol. The study will require 6 months of preparation, followed by 20 months for inclusion and the last 10 months will be used for data analysis and dissemination of knowledge and implementation of the results in clinical practice.