A randomized clinical trial of urinary incontinence in older women: cost-effectiveness of protocolized assessment and evidence-based treatment
Projectomschrijving
Ongewild urineverlies bij oudere vrouwen
Ongewild verlies van urine is een probleem waar veel vrouwen in stilte mee tobben: zij schamen zich of denken dat er niets aan te doen is. Zij doen zichzelf tekort, want er zijn werkzame behandelingen voor deze aandoening. In het URINO onderzoek worden vrouwen actief uitgenodigd voor een behandeling.
Alle vrouwen van 55 jaar of ouder uit 15 huisartspraktijken krijgen een vragenlijst over ongewild urineverlies toegezonden. Vrouwen kunnen aangeven of ze daar last van hebben en of ze mee willen doen aan een onderzoek. In de helft van de praktijken worden vrouwen met urineverlies uitgebreid onderzocht en behandeld. In de andere praktijken verandert niets (‘controlegroep’). Na 3 en 12 maanden kijken we of het urineverlies minder is geworden en of vrouwen zich beter voelen. Ook de kosten worden bekeken.
Verslagen
Eindverslag
De doelstelling van het URINO project was het onderzoeken van de effecten en de kosten van een actieve benadering door de huisarts van oudere vrouwen met urine incontinentie. Deze aandoening wordt te weinig gediagnostiseerd en blijft onderbehandeld, terwijl er effectieve behandelingen beschikbaar zijn. De kosten van incontinentie worden vooral veroorzaakt door het gebruik van opvangmateriaal voor urine. Voor dit onderzoek werden alle vrouwen van 55 jaar en ouder uitgenodigd die ingeschreven waren bij 14 huisartsen in het noorden van Nederland. De vrouwen werd gevraagd naar klachten van ongewenst urineverlies. Als ze die hadden konden ze zich aanmelden voor het onderzoek. De huisartsen werden door loting verdeeld in een groep praktijken waarin de vrouwen een uitgebreid onderzoek kregen door een arts-onderzoeker met vervolgens een behandeling op maat (de interventiegroep) en een groep waarin de werkwijze bij vrouwen met incontinentie niet veranderde (de controlegroep). Behandelingen bestonden uit adviezen over plashouding en vochtinname, bekkenfysiotherapie, blaastraining, medicatie of een verwijzing naar het bekkenbodemcentrum van het UMCG. Na een jaar werd gekeken werd naar de effecten van de nieuwe handelwijze op de ernst van de incontinentie, de kwaliteit van leven en de kosten.
In deze studie wordt het effect en de doelmatigheid van geprotocolleerde diagnostiek en behandeling
van ongewenst urineverlies bij oudere, thuiswonende vrouwen in vergelijking met de gebruikelijke zorg
volgens de richtlijnen van het Nederlands Huisartsen Genootschap onderzocht. Het betreft een
prospectief gerandomiseerd onderzoek in huisartspraktijken. Alle vrouwen van 55 jaar of ouder die geregistreerd staan in de deelnemende huisartspraktijken worden hiervoor benaderd. De interventie bestaat uit geprotocolleerde diagnostiek van ongewenst urineverlies en een op de patiënt toegesneden evidence-based behandeling.
In de controlegroep krijgen de patiënten de gebruikelijke zorg.
De belangrijkste uitkomstmaat is de verandering in ernst van de incontinentie 12 maanden na de
insluiting in het onderzoek zoals gemeten met de Incontinence Severity Index (ISI). Secundaire
uitkomstmaten zijn het aantal episodes met urineverlies per dag, de door de patiënt ervaren verbetering,
de kwaliteit van leven en de kosten.