Mobiele menu

Multipele endocriene neoplasie type 1 (MEN-1): De rol van interacties tussen menin en NF-kappaB bij het ontstaan van met MEN-1 samenhangende tumoren.

Projectomschrijving

Producten

Titel: Regulation of vitamin D receptor function in MEN 1-related parathyroid adenomas.
Auteur: Dreijerink KM, Vaner RA, van Nuland R, Broekhuizen R, Valk GD, van der Wal JE, Lips CJ, Kummer JA, Timmers HT.
Titel: Multipele endocriene neoplasie type 1
Auteur: Dreijerink KM, Lips CJ
Magazine: Nederlands Tijdschrift voor Oncologie
Titel: Diverse expression of multiple endocrine neoplasia type 1
Auteur: Dreijerink KM, Roijers JF, Jansen-Schillhorn van Veen JM, Neijt JP, van Vroonhoven TJ, Lips CJ.
Magazine: Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde
Titel: Acromegaly in a multiple endocrine neoplasia type 1 (MEN1) family with low penetrance of the disease.
Auteur: Dreijerink KM, van Beek AP, Lentjes EG, Post JG, van der Luijt RB, Canninga-van Dijk MR, Lips CJ.
Magazine: European Journal of Endocrinology
Titel: [Multiple endocrine neoplasia type 1: recent developments and guidelines for DNA diagnosis and periodic clinical monitoring]
Auteur: Dreijerink KM, Roijers JF, van der Luijt RB, Höppener JW, Lips CJ.
Magazine: Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde
Titel: Multiple endocrine neoplasia type 1: a chromatin writer's block.
Auteur: Dreijerink KM, Lips CJ, Timmers HI.
Titel: Menin links estrogen receptor activation to histone H3K4 trimethylation.
Auteur: Dreijerink KM, Mulder KW, Winkler GS, Höppener JW, Lips CJ, Timmers HT.
Magazine: Cancer Research
Titel: The multiple endocrine neoplasia type 1 (MEN 1) tumor suppressor regulates peroxisome proliferator-activated receptor gamma-dependent adipocyte differentiation
Auteur: Dreijeririk KM, Varier RA, van Beekum 0, Jeninga EH, Hoppener JW, Lips CJ, Kummer JA, Kalkhoven E, Timmers HI.
Titel: Tissue selectivity in multiple endocrine neoplasia type 1-associated tumorigenesis.
Auteur: Gracanin A, Dreijerink KM, van der Luijt RB, Lips CJ, Höppener JW.
Titel: Mechanisms of disease: multiple endocrine neoplasia type 1-relation to chromatin modifications and transcription regulation.
Auteur: Dreijerink KM, Höppener JW, Timmers HM, Lips CJ.
Magazine: Nature Clinical Practice Endocrinology and Metabolism

Verslagen


Eindverslag

Samenvatting:

Het multipele endocriene neoplasie syndoom type 1 (MEN 1) is een zeldzaam erfelijk ziektebeeld dat wordt gekenmerkt door aanleg van tumoren in de bijschildkliertjes, de pancreaseilandjes, de hypofyse en de bijnieren. Er kunnen ook tumoren in neuro-endocriene cellen van de thymus, longen en maag ontstaan. Bovendien kunnen zich tumoren in niet-endocriene cellen zoals van de huid-, spier- en vetcellen ontwikkelen. In 1997 is door koppelingsonderzoek bij MEN 1-families het verantwoordelijke MEN1-gen ontdekt. Het blijkt een tumor-suppressor-gen te zijn en het gen-product werd ‘menine’ genoemd. Momenteel kunnen naaste familieleden van MEN1-patiënten door middel van DNA-onderzoek op dragerschap worden onderzocht. Hierdoor is vroegtijdige behandeling mogelijk en is de levensverwachting en kwaliteit van leven bij MEN 1-patiënten sterk verbeterd.
Identificatie van het MEN 1-gen en het menine waarvoor het codeert, heeft inzicht verschaft in de normale functie van dit eiwit in de cel. Menine blijkt in de kern van cellen een dubbelfunctie te hebben. Enerzijds verandert het menine de structuur van de histon-eiwitten. Dit zijn de eiwitcomplexen waaromheen de DNA-keten is gewonden. Menine kan door chromatine-modificatie de transcriptie van DNA reguleren. Anderzijds beïnvloedt het menine kernreceptoren, waardoor een specifieke functie in de cel kan worden geactiveerd of geremd. Op deze wijze kan menine de deling (proliferatie) of afsterven (apoptose) van cellen regelen en het DNA bij beschadiging herstellen en zo de stabiliteit van de cel in stand houden. Bovendien stuurt het menine een aantal hormoonreceptoren in de kern van de cel aan. De functie van het menine is afhankelijk van het type van de cel waarin het menine tot uiting komt. Bij MEN1-patiënten is er een afwijking in het MEN1 gen en is de functie van het menine verstoord.
Het onderzoek binnen dit project betrof de functie van het normale menine en de veranderingen, die in verschillende typen cellen optreden wanneer het menine-coderende gen wordt geïnactiveerd.
Het blijkt dat in bijschildkliertumoren van MEN1-patiënten de target-genen van de vitamine D-receptor lager tot expressie komen dan in normaal bijschildklierweefsel. Dit is (mogelijk) de oorzaak van het ontstaan van deling van cellen van de bijschildklieren waardoor hyperplasie en tumoren ontstaan. In sommige vetcellen komen de doelgenen van PPAR-gamma niet tot expressie, waardoor vetgezwellen ofwel lipomen zich kunnen ontwikkelen.
Bij MEN1-patiënten draagt verstoring van een histon-modificatie en de werking van hormoonreceptoren waarschijnlijk bij aan het ontstaan van ook allerlei andere vormen van tumoren. De kennis over het mechanisme van celdeling zal in de toekomst aangrijpingspunten voor nieuwe doelgerichte therapie bij deze patiënten kunnen opleveren

Samenvatting van de aanvraag

Multipele endocriene neoplasie type 1 (MEN-1) is een autosomaal dominant overervende aandoening, die wordt gekenmerkt door het voorkomen van tumoren in de bijschildklieren, de pancreaseilandjes, de hypofyse en de bijnieren, alsmede euro-endocriene carcinoïdtumoren. De prevalentie van MEN-1 is 2-3 per 100.000. MEN-1 wordt veroorzaakt door kiembaanmutaties in het MEN1-tumorsuppressorgen. MEN1-kiembaanmutaties komen verspreid over het gehele gen voor. Er bestaat geen duidelijk verband tussen de plaats en de aard van de MEN1-kiembaanmutaties (het genotype) en de tumoren die zich bij MEN-1 -patiënten ontwikkelen (het klinische fenotype). MEN1 -kiembaanmutaties leiden merendeels onmiskenbaar tot een verminderde activiteit van het genproduct, genaamd "menin". Menin komt in elk celtype voor, vooral in de celkern, Menin kan onder andere een interactie aangaan met de transcriptiefactoren JunD en NFkappaß (NF-kB). Vooral NF-kB speelt een belangrijke rol bij de regulatie van de celproliferatie, de geprogrammeerde celdood, angiogenese en metastasering. NF-kB is aldus een belangrijke factor bij het ontstaan en de groei van tumoren (voor een overzicht zie 8c: Karin, et al). Onder normale omstandigheden onderdrukt menin de transcriptionele activiteit van NF-kB. NF-kB bindt waarschijnlijk aan het middengedeelte van het menin-eiwit. Mogelijk zorgen MEN1-kiembaanmutaties die leiden tot een veranderd middengedeelte van het menin-eiwit voor verstoring van de binding van menin aan NF-kB (zie bijlage: figuur). Vraagstelling: Speelt verstoring van de interactie tussen menin en NF-kB een rol bij het ontstaan van tumoren bij MEN-1 -patiënten? Wat is de invloed van verschillende MEN1-kiembaanmutaties op de interactie tussen menin en NF-kB en de door NF-kB-gereguleerde genexpressie? Werkplan: Van 25 Nederlandse MEN-1 -patiënten met verschillende MEN1-kiembaan-mutaties wordt het gemuteerde menin in vitro gesynthetiseerd. Met behulp van Glutathion-Stransferase (GST)-pulldownexperimenten wordt de binding van deze gemuteerde vormen van menin aan gesynthetiseerd NF-kB geanalyseerd. Middels electrophoretic mobility shift assay (EMSA)-experimenten en reporterassays kunnen respectievelijk de invloed van de verschillende MEN 1-kiembaanmutaties op de binding van NF-kB aan DNA en de invloed op de transcriptionele activiteit van NF-kB worden onderzocht. Met behulp van microarray-experimenten kan in tumorweefsel en in gezond weefsel van de betreffende MEN-1-patiënten de expressie van bekende NF-kB-targetgenen (genen waarvan de expressie door NF-kB wordt gereguleerd) worden bepaald. De resultaten van deze experimenten zullen worden vergeleken met klinische gegevens van de betreffende MEN-1 -patiënten. Mogelijk is in tumorcellen bij sommige MEN-1 -patiënten de remming van de NF-kB-activiteit door menin_verstoord. Deze patiënten zouden in aanmerking kunnen komen voor (adjuvante) therapie met reeds bestaande middelen die de NF-kB-activiteit (weer) remmen. Dit project kan zodoende nieuwe mogelijkheden bieden voor diagnostiek en therapie bij MEN-1-patiënten.

Onderwerpen

Kenmerken

Projectnummer:
92003231
Looptijd: 100%
Looptijd: 100 %
2003
2009
Onderdeel van programma:
Projectleider en penvoerder:
Prof. dr. C.J.M. Lips em.
Verantwoordelijke organisatie:
Universitair Medisch Centrum Utrecht