Psoriasis is een chronische huidaandoening waarvoor verschillende biologics in het afgelopen jaren op de markt zijn gekomen, deze zijn vaak effectief in een standaard dosering. Bij patiënten waarbij de psoriasis zeer rustig is, denken wij dat zij mogelijk met een lagere dosering nog steeds voldoende ziekte-controle kunnen hebben. Dit leidt tot minder blootstelling aan geneesmiddelen en tot een vermindering van zorgkosten. Het doel van deze gerandomiseerde multicenter studie was om te beoordelen of dosisafbouw van biologics door de tijd tussen de injecties te verlengen, mogelijk was. Patiënten met lage ziekte-activiteit die etanercept, adalimumab of ustekinumab in een stabiele dosis gebruikten werden gevraagd mee te doen. Zij werden in 2 groepen verdeeld: dosisverlaging of gebruikelijke zorg. In de dosisverlagingsgroep werd de tijd tussen de injecties stap voor stap verlengd. De belangrijkste uitkomstmaat was ‘non-inferioriteit’ van afbouwen: dit wil zeggen dat we met een statistische test wilden beoordelen of dosis afbouwen niet tot een slechtere uitkomst (PASI score na 1 jaar) leidde dan normale zorg. Verder werd gekeken naar hoeveel patiënten een opvlamming van hun psoriasis kregen, naar de kwaliteit van leven, bijwerkingen, de concentratie van de biologics in het bloed en kostenbesparing.
Resultaten: In totaal deden 120 patiënten mee, waarvan bij 60 mensen de dosis werd verlaagd en 60 mensen normale zorg bleven ontvangen. Na een jaar bleek dat dosisverlagingsgroep gemiddeld een iets slechtere PASI score (1.2) had. Statistisch gezien zeg je hiermee dat het afbouwen van de dosis een slechtere uitkomst geeft, maar uit de praktijk weten we dat een PASI verschil van 1.2 klein is. In kwaliteit van leven scores was er na 1 jaar geen verslechtering te zien. Er waren in beide groepen zeer weinig mensen met een duidelijke opvlamming van hun psoriasis. Er zijn geen ernstige bijwerkingen die te maken hadden met dosisafbouw gezien. Drieënvijftig procent van de patiënten gebruikte nog steeds een lagere dosis dan normaal na 12 maanden.
Patiënten met ernstige psoriasis kunnen tegenwoordig succesvol worden behandeld met revolutionaire, maar dure geneesmiddelen, de zogenaamde ‘biologics’. Als de
ziekte rustig is, is het meestal niet mogelijk in zijn geheel te stoppen met de biologic omdat er een groot risico bestaat dat de ziekteactiviteit terugkeert. De onderzoekers
van dit project denken dat de dosis van biologics wel verlaagd kan worden bij sommige patiënten. Het nemen van minder medicatie leidt mogelijk dezelfde effectiviteit, maar tot minder bijwerkingen en minder zorgkosten. Deze aanname zal getest worden in de normale dagelijkse praktijk in het Radboudumc, en in omliggende perifere ziekenhuizen. Hondertwintig patiënten die ten minste 6 maanden (bijna) geen tekenen van psoriasis hebben onder een normale dosering
van hun biologic, en daarbij een goede levenskwaliteit aangeven, kunnen meedoen aan het onderzoek. We verwachten dat ongeveer 50% van de patiënten met lage ziekte-activiteit de dosis succesvol zal kunnen verminderen.
Op dit moment zijn alle patienten geïncludeerd. 1/3 van de patienten hebben ook de follow-up voltooid. Over 1 jaar zullen alle data ongeveer voorhanden zijn en analyses starten. Resultaten zullen daarna kenbaar gemaakt worden voor een breed publiek.
Er zijn nog geen (voorlopige) resultaten, de studie loopt nog. Alle patienten zijn wel reeds geincludeerd.
Introduction: Moderate-to-severe psoriasis can be treated with biologics. These drugs have significantly improved the quality of life of psoriasis patients, but are very expensive drugs that should be used as efficiently as possible. In addition, the long-term safety profile can probably be improved if patients receive the lowest effective dose.
Aim of study: To investigate whether the dose of biologics can be reduced in patients with psoriasis with stable disease: is dose reduction non-inferior to the current practice regarding clinical effectiveness? Secondary aims are: to investigate what influence dose tapering has on quality of life, whether there are predictors for successful dose reduction, and to determine the cost-effectiveness of dose reduction.
Study design: A pragmatic, multicentre, randomized, controlled, non-inferiority study with cost-effectiveness analysis.
Patients: Patients who used a biologic for at least 6 months (etanercept/adalimumab/ustekinumab) can be included if they have long-term stable low disease activity. Low disease activity is defined as PASI score (Psoriasis Area and Activity Score) <5 and a good quality of life score (Dermatology Quality of life index: DLQI ≤5).
Intervention: 120 patients will be randomized into two groups: (1) dose reduction guided by PASI and DLQI and (2) maintenance of normal dosage (usual care).
Outcome measures: The primary outcome was clinical effectiveness. Secondary outcomes are: quality of life, number of disease flares, cost-effectiveness, anti-drug antibody formation and serious adverse events
Patient Participation: 3 patients, trained to evaluate scientific grant applications, are involved in the application.
Expectations: With dose tapering, we expect that 5.4 million euro per year can be saved in the Netherlands among psoriasis patients. We will include results in guidelines, publish in scientific journals and present at (inter)national congresses for dermatologists and patients.