Magnetic resonance imaging in acute appendicitis
Projectomschrijving
De diagnose blindedarmontsteking wordt vaak gesteld met echografie en/of CT. MRI-scans zijn de laatste jaren steeds preciezer en sneller geworden, waardoor dit mogelijk een geschikter onderzoek is. Voordeel is dat MRI nauwkeurigheid combineert met het ontbreken van röntgenstraling. Deze studie onderzocht hoe nauwkeurig blindedarmontsteking kan worden vastgesteld met MRI. Deelnemende patiënten hebben echografie ondergaan, aangevuld met CT indien geen diagnose gevonden werd. Onderzocht werden de sensitiviteit, specificiteit, voorspellende waarden en interobserver variabiliteit van MRI bij patienten met verdenking op appendicitis. Ook de kosteneffectiviteit en de acceptatie door de patiënt werden geëvalueerd.
Deze studie bevestigt dat een beeldvormende strategie met MRI kan worden toegepast in de dagelijkse praktijk bij volwassen patiënten met verdenking op appendicitis, zonder de nadelen van echografie en CT. Met de verkregen resultaten zal de optimale strategic voor patiënten met een verdenking appendicitis bepaald worden.
Richtlijn
De studieresultaten zijn opgenomen in de bijbehorende richtlijn in de FMS Richtlijnendatabase
Producten
Auteur: Marjolein M N Leeuwenburgh 1, Bart M Wiarda, Marinus J Wiezer, Bart C Vrouenraets, Jan Willem C Gratama, Aart Spilt, Milan C Richir, Patrick M M Bossuyt, Jaap Stoker, Marja A Boermeester; OPTIMAP Study Group
Magazine: Radiology. 2013 Jul; 268 (1)
Link: https://doi.org/10.1148/radiol.13121753
Auteur: Marjolein M.N. Leeuwenburgh (1,2,*)Wytze Laméris (1,2)Adrienne van Randen (2)Patrick M.M. Bossuyt (3)Marja A. Boermeester (1)Jaap Stoker (2)on behalf of the OPTIMAP study group1Department of Surgery, Academic Medical Center, University of Amsterdam, Meibergdreef 9, Amsterdam, the Netherlands2Department of Radiology, Academic Medical Center, University of Amsterdam, Meibergdreef 9, Amsterdam, the Netherlands3Department of Clinical Epidemiology Biostatistics and Bioinformatics, Academic
Magazine: BMC Emergency Medicine, 2010 Oct 20:10:19
Link: https://doi.org/10.1186/1471-227x-10-19
Auteur: M M N Leeuwenburgh 1, M J Wiezer, B M Wiarda, W H Bouma, S S K S Phoa, H B A C Stockmann, S Jensch, P M M Bossuyt, M A Boermeester, J Stoker; OPTIMAP study group
Magazine: Br J Surg. 2014 Jan; 101 (1)
Link: https://doi.org/10.1002/bjs.9350
Auteur: Marjolein M N Leeuwenburgh 1, Hein B A C Stockmann, Wim H Bouma, Alexander P J Houdijk, Matthijs F Verhagen, Bart Vrouenraets, Lodewijk P J Cobben, Patrick M M Bossuyt, Jaap Stoker, Marja A Boermeester; OPTIMAP Study Group
Magazine: Acad Emerg Med. 2014 May; 21 (5)
Link: https://doi.org/10.1111/acem.12374
Auteur: Marjolein M N Leeuwenburgh 1, Bart M Wiarda, Shandra Bipat, C Yung Nio, Thomas L Bollen, J Joost Kardux, Sebastiaan Jensch, Patrick M M Bossuyt, Marja A Boermeester, Jaap Stoker
Magazine: Radiology. 2012 Aug; 264 (2)
Link: https://doi.org/10.1148/radiol.12111896
Auteur: Marjolein M N Leeuwenburgh 1, Sebastiaan Jensch, Jan W C Gratama, Aart Spilt, Bart M Wiarda, H Wouter Van Es, Lodewijk P J Cobben, Patrick M M Bossuyt, Marja A Boermeester, Jaap Stoker; OPTIMAP study group
Magazine: Eur Radiol. 2014 Jan; 24 (1)
Link: https://doi.org/10.1007/s00330-013-3001-0
Verslagen
Eindverslag
Samenvatting van de aanvraag
Ongeveer 30.000 patiënten met verdenking op acute appendicitis worden jaarlijks geëvalueerd in Nederlandse ziekenhuizen. Een beperking van de klinische diagnose is dat deze kan leiden tot een hoog percentage negatieve appendectomieën (10% tot 41%) en gemiste diagnosen (12%). Echografie en computer tomografie (CT) worden veel gebruikt ter ondersteuning van de klinische diagnose. Echografie heeft echter een beperkte accuratesse, met voornamelijk te veel gemiste diagnosen. Ondanks een hogere accuratesse is CT nog steeds inaccuraat bij 12% van de patiënten. CT gaat tevens gepaard met een aanzienlijke stralenbelasting in deze relatief jonge patiënten populatie. Magnetic resonance imaging (MRI) zou als alternatief gebruikt kunnen worden. MRI (1) heeft een hogere accuratesse dan echografie en mogelijk ook dan CT, (2) gebruikt geen ioniserende straling, (3) en geen contrast materiaal. Tot op heden is MRI alleen geëvalueerd in kleine studies met veelal geselecteerde (zwangere) patiënten met een prevalentie (10% vs. 60%) en een ziektespectrum die zeer verschillend zijn t.o.v. van de normale populatie met verdenking appendicitis. De resultaten van deze studies rechtvaardigen nog niet het gebruik van MRI als onderzoek van eerste keus. Wij willen de sensitiviteit, specificiteit, voorspellende waarden en inter-observer variabiliteit van MRI onderzoeken onderzoeken in een multi-center diagnostische accuratesse studie in opeenvolgende patiënten uit de algemene populatie met verdenking op appendicitis. Tevens zullen wij patiënten acceptatie en kosten-effectiviteit onderzoeken. De ervaring, samenwerking, logistiek, en infrastructuur die is opgebouwd tijdens het uitvoeren van de OPTIMA studie (toegevoegde waarde van beeldvorming bij acute buikpijn) zullen benut worden voor de huidige studie. De initiele diagnostiek bij geïncludeerde patiënten zal plaatsvinden zoals in de Nederlandse concept richtlijn acute appendicitis wordt voorgeschreven: initieel echografie in alle patiënten en secundair CT na een niet diagnostische echografie (echografie heeft appendicitis niet bevestigd). MRI zal worden verricht in alle patiënten maar niet gebruikt worden voor patiëntenzorg. De referentie standaard is de einddiagnose bepaald door een expert panel en zal gebaseerd worden op alle beschikbare klinische data inclusief drie maanden follow-up, maar exlusief MRI bevindingen. Gezien een geanticipeerde sensitiviteit (90%) en specificiteit (95%) van MRI en een proportie acute appendicitis in de patiëntenpopulatie (60%) is een studie populatie van 230 patiënten nodig om een voldoende precieze meting van de MRI accuratesse te kunnen uitvoeren. De studieduur bedraagt 2 jaar (17 maanden inclusie). In the Netherlands 30,000 individuals are suspected with acute appendicitis annually. The clinical diagnosis acute appendicitis is plagued by high negative appendectomy rates (10% to 41%) and missed diagnoses (12%). Ultrasound (US) and computed tomography (CT) are widely used to substantiate the clinical diagnosis. US has considerable limitations in accuracy, as it generates too many false negative results. Although CT is more accurate, this technique is still inaccurate in 12% of patients and results in considerable ionizing radiation exposure in often young individuals. MRI could be an alternative form of imaging. MRI (1) is more accurate than US and possibly CT, (2) uses no ionizing radiation, (3) and requires no contrast agent. So far, MRI has been studied in series limited in size, primarily including selected (pregnant) patients with substantial differences in prevalence (10% versus the usual 60%) and with a spectrum of disease substantially different from general clinical practice. These results do not justify introducing MRI as first line imaging technique. We propose to assess the sensitivity, specificity, predictive values and inter-observer agreement of MRI in a multicenter diagnostic accuracy study that will include a consecutive series of patients from the general population with suspected acute appendicitis. Patient acceptance and cost-effectiveness will also be evaluated. The study builds on the experience, collaboration, logistics and infrastructure developed for the successful OPTIMA study in patients with acute abdominal pain. Included patients undergo imaging according to the draft Dutch acute appendicitis guideline: initial US in all and subsequent CT in non diagnostic US cases (i.e. US not confirming acute appendicitis). MRI is performed in all patients, but not used for patient management. Reference standard is the final diagnosis assigned by an expert panel, based on all available information including 3-months follow-up, except MRI findings. Given the anticipated MRI sensitivity (90%) and specificity (95%) and the proportion of patients with acute appendicitis (60%), a study group of 230 patients is required for sufficient precision. Study period is two years (17 months inclusion period).